...en vooral part of the club als mama van twee kids met een koemelkallergie.
Er was een tijd dat ik geen idee had wat ik mijn kinderen, beide met een koemelkallergie, te eten moest geven zonder dat ze hier buikpijn van kregen.
En nu, 8 jaar later, kan ik zeggen dat de koemelkallergie van mijn kinderen het beste is wat mij is overkomen. Toen ik er net achter kwam dat mijn 5 weken oude baby een (best wel heftige) koemelkallergie had, voelde dat écht nog niet zo. Mijn zoontje huilde dag en nacht, had naast zijn allergie nog allerlei klachten zoals reflux en het kiss-syndroom, en voor mij voelde het alsof ik enorm faalde. Het enige wat ik als moeder moest doen was ervoor zorgen dat mijn baby gezond en gelukkig kon zijn, maar dit leek mij niet echt te lukken.
En daar bovenop, toen wij het vermoeden hadden dat hij allergisch was voor koemelk, werd er door anderen in eerste instantie niet vertrouwd op mijn intuïtie als moeder. Er was niemand die zomaar voor waarheid aannam wat ik zei over de klachten van mijn baby. Toen we op eigen houtje en kosten overgingen op speciale dieetvoeding, zonder koemelk en koemelkeiwitten, hadden we al heel snel een héle andere baby. Vrolijk, ontspannen en tevreden. Er kwam eindelijk rust in ons gezin. We werden eindelijk ook geloofd door de artsen die ons op dit moment verder konden helpen en die de dieetvoeding konden voorschrijven. Maar toen was het tijd voor de eerste hapjes...
En toen...
Die rust bleef een heletijd aan TOT het moment dat we over moesten gaan op vaste voeding. Voor mijn gevoel begonnen we toen gewoon weer op nul. Ik wist immers hoe heftig het kon zijn, hoeveel buikpijn mijn baby had gehad, hoeveel hij gehuild had in de eerste maanden van zijn prille leven, en wilde daar absoluut niet naar terug. Dat was echt mijn allerergste nachtmerrie.
Na eerst een paar weken aanmodderen met de ‘normale’ stappen om mijn kind te laten wennen aan vaste voeding, liep ik vast. Het huilen begon weer erger te worden, omdat hij opnieuw buikpijn kreeg - ondanks dat we hem geen koemelkproducten gaven. Hij reageerde gevoelig op eigenlijk alles behalve komkommer en peer (wat veel water bevat en daardoor heel licht-verteerbaar is).
Waar ik voorheen nog geen ruimte in mijn hoofd voor had gehad om dat goed uit te zoeken, voelde ik mij nu vastberaden om erachter te komen wat nu precies de oorzaak was van zijn allergie. Ik besloot: dit kan niet langer zo. Niet voor mijn kind, maar ook niet voor mij. Ik wilde niet meer constant twijfelen, google afspeuren en mij rot voelen bij elke keuze die ik maakte in de gezondheid van mijn kind, omdat ik niet zeker wist of het de juiste keuze was.
In het ziekenhuis konden ze ons helaas niet veel meer bieden dan de diagnose van zijn koemelkallergie (waar we heel dankbaar voor zijn, omdat het ons veel heeft gebracht) en het aandringen om hem aan vaste voeding te laten wennen. Dus ging ik zelf op zoek: In o.a. de ayurvedische geneeskunde vond ik mijn antwoord: mijn kind maakte te weinig enzymen aan om zijn voeding te kunnen verteren. Door dit te weten, écht te weten wat de oorzaak was en daarbij adviezen en kruiden mee te hebben gekregen, voelde ik ineens het vertrouwen en de kracht om verder te gaan met het introduceren van nieuwe voeding.
Met ondersteuning van de kruiden, verdween de koemelkallergie eigenlijk steeds meer naar de achtergrond. Niet dat het er niet meer was, al werd het wel minder bij mijn zoontje en kan hij nu koemelk verdragen, maar wat veel belangrijker is: ik leerde steeds beter mijn kinderen kennen én vooral wat ze wel en niet konden eten om gezond en gelukkig te zijn - zonder de klachten zoals buikpijn en ontroostbare huilbuien.
‘door echt te weten wat de oorzaak was van de koemelkallergie en daarbij adviezen en kruiden te hebben, voelde ik weer vertrouwen en kracht om verder te gaan met het introduceren van nieuwe voeding’
Ik weet hoe zwaar het kan zijn.
I’ve been there. Ik heb nachtenlang wakker gelegen, getwijfeld over of ik wel de juiste voedingskeuzes maakte voor mijn kinderen. Urenlang google afgespeurd, in de hoop dat ik de antwoord zou vinden op de vraag “Wat kan ik mijn kind te eten geven zondat hij hier buikpijn, ontroostbare huilbuien of eczeem van krijgt?’. Hoe doe ik het goed voor mijn gevoelige kind? Elke voedingskeuze onder een vergrootglas gelegd, omdat ik gewoonweg door de bomen het bos niet meer zag, omdat ik niet meer wist wat ik aan mijn kinderen kon geven. Tot aan dat ik soms niet meer wist of het aan de voeding lag of gewoonweg aan mijzelf, omdat ik in alles een verergering van de klachten zag.
En voor mijn gevoel was er niemand die in hetzelfde schuitje zat, die wist wat ik doormaakte. Sterker nog: ik moest vaker wel dan niet, vechten als een leeuwin voor mijn kinderen, omdat de maatschappij niet gericht is op een koemelkvrij-dieet. Gelukkig is dat nu steeds meer in opkomst, maar nog steeds kan het een enorme zoektocht zijn als moeder naar wat nu de juiste voeding is voor jouw unieke kind.
Een allergie is een symptoom, geen oorzaak
Een allergie is nooit de oorzaak zelf, maar er is altijd een onderliggend probleem is. Door erachter te komen wat de oorzaak is, leerde ik ook wat ik hieraan kon doen met simpele remedies én wat mijn kind wel en niet kan eten. Dit gaf me zoveel kracht en vertrouwen als ouder.
Kinderen met een koemelkallergie zijn gevoeliger
Wat ik steeds opnieuw heb gezien, bij mijn eigen kinderen en bij kinderen om mij heen, is dat een koemelkallergie zelden op zichzelf staat. Kinderen met een koemelkallergie voelen meer. Ze reageren sterker. Op voeding, op prikkels, op sfeer en op de wereld op hen heen. En dat vraagt iets anders. Het vraagt om écht willen weten en kijken: Wat heeft mijn kind nodig om te leven lijn met zijn eigen unieke natuur? De juiste voeding, het juiste ritme, een veilige basis. Het maakt een heel groot verschil voor een kind met een koemelkallergie.
Elk kind met een koemelkallergie is uniek
Elk kind met een koemelkallergie is uniek. Dat ook al hebben meerdere kinderen dezelfde allergie (zelfs al zijn het broertjes of zusjes), in dit geval een koemelkallergie, dat niet betekent dat ze hetzelfde kunnen eten en doen. Elk kind met een koemelkallergie heeft iets anders nodig om gezond en gelukkig te zijn. Het was voor mij een uitnodiging om mijn kind te leren begrijpen, precies zoals hij is.
Weten geeft kracht
Ik heb zoveel getwijfeld, nagedacht en ik heb mij als moeder ontzettend onzeker gevoeld toen mijn kind constant buikpijn had en ontroostbaar huilde. Me zo vaak laten bëinvloeden en leiden door mijn omgeving, terwijl ik van binnen voelde dat het niet het juiste was.
Maar vanaf het moment dat ik kennis opdeed over de oorzaak van de koemelkallergie bij mijn zoon en vanuit daar wist welke voeding, maar ook routine en opvoeding het beste bij hem pastte, werd ik - langzaam maar zeker - weer een ontspannen, krachtige en zelfverzekerde moeder. Door écht te weten, durfde ik weer te vertrouwen op mijn eigen intuïtie en keuzes als moeder.
Ik weet nog precies hoe het voelde. Die eindeloze onzekerheid. De tranen van mijn kind en zijn ontroostbaarheid, elke dag weer. De buikpijn, het onrustige slapen, het gevoel dat er iets niet klopte. Waar wat? Ik wilde het zo graag goed doen voor hem en toch voelde het alsof ik faalde als moeder.
Iedereen om mij heen had advies. De één zei dit, de ander dat. En ik? Ik liet me af en toe meeslepen, probeerde alles, maar diep van binnen wist ik dat wat we deden niet werkte. Dat het niet paste bij hem, niet bij ons.
Totdat ik Ayurveda ontdekte en leerde kijken naar wat er écht nodig was voor mijn kind. Niet alleen voeding zonder koemelk, maar voeding die bij mijn unieke kind en zijn gevoeligheid pastte. En ook: kruiden, natuurlijke remedies en gewoontes die hem hielpen. Vanaf dat moment begon alles te veranderen. Ik zag mijn kind opbloeien en zelf voelde ik mij steeds meer ontspannen en zelfverzekerd worden in het moederschap
Ik werd weer de moeder die ik wilde zijn. Niet meer wiebelend en twijfelend, maar rustig, krachtig en ontspannen. Omdat ik begreep wat hij nodig had en waarom. Omdat ik weer op mijn gevoel en intuïtie durfde te vertrouwen, met de eeuwenoude kennis van Ayurveda in mijn achterhoofd.
Dát is waarom ik ayurvedisch therapeut ben geworden. Omdat ik weet hoe het voelt als je niet meer weet wat je moet geven, wat je moet doen, en je je kind ziet met de buikpijn, het eczeem of de ontroostbare huilbuien waar je geen antwoord op hebt. En omdat ik ook weet dat er wél antwoorden zijn. Geen one-size-fits-all, maar zacht en liefdevol afgestemd op jouw unieke kind.
Je hoeft dit proces niet alleen te dragen, laten we het samen doen!